Ιδιότυπο καθεστώς κατάληψης του κτιρίου του Τμήματος - Ανοικτή επιστολή

Προς
Πρόεδρο, Τμήμα ΗΜ&ΤΥ,
Πρύτανη και Αντιπρυτάνεις, Πανεπιστήμιο Πατρών 

  

                                                                                        ΚΟΙΝ.: Φοιτητές, Λίστα Ανακοινώνεων ΠΠ
 

Θέμα: Ιδιότυπο καθεστώς κατάληψης του κτιρίου του Τμήματος

Κύριε Πρόεδρε,
 
Θα σας αναφέρω τα γεγονότα που με οδήγησαν στη σύνταξη αυτής της ανοικτής επιστολής. Χθες, Τετάρτη 3/12/2008, αποχωρώντας από το γραφείο μου στις 20:30 διαπίστωσα πως η κύρια πόρτα εξόδου του κτιρίου στον 1^ο όροφο ήταν κλειστή με αλυσίδες και λουκέτο. Στην προσπάθεια μου να χρησιμοποιήσω τις άλλες πόρτες του κτιρίου διαπίστωσα πως όλες ήταν στην ίδια κατάσταση. Τελικά αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω την πόρτα εξόδου της πτέρυγας όπου στεγάζεται η Γραμματεία του τμήματος. Βγαίνοντας παρατήρησα πως η πόρτα της αίθουσας

συνεδριάσεων του Τμήματος ήταν ανοικτή και μέσα ήταν ένας μικρός αριθμός φοιτητών.
 
Σήμερα στις 8:00 το πρωί προσερχόμενος στο γραφείο μου για την προετοιμασία του εργαστηρίου του μαθήματος, διαπίστωσα πάλι πως οι πόρτες του κτιρίου ήταν κλειδωμένες με αλυσίδες και λουκέτα. Μόνο η πόρτα της πτέρυγας όπου στεγάζεται η Γραμματεία του τμήματος ήταν ανοικτή. Μπήκα στο κτίριο και στο γραφείο  μου κανονικά χωρίς κανένα πρόβλημα. Είδα ορισμένους «πρωινούς» φοιτητές στο χώρο έξω από την γραμματεία και πάλι την πόρτα της αίθουσας συνεδριάσεων του Τμήματος ανοικτή.
 
Στη συνέχεια και μετά από μια ώρα διαπίστωσα πως το τμήμα δεν λειτουργεί.
Ενημερώθηκα πως η χθεσινή Γενική Συνέλευση (ΓΣ) των φοιτητών δεν είχε απαρτία. Παρόλα αυτά, όπως μου είπαν, μια ομάδα ή καλύτερα μια «παρέα» φοιτητών, περίπου 150, αποφάσισε να «συνεδριάσει» και αποφάσισε με 100 περίπου ψήφους να κάνει κατάληψη του κτιρίου με αποτέλεσμα τις παραπάνω διαπιστώσεις μου.

Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω γιατί ακόμη και μια ΓΣ φοιτητών δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει την κατάληψη του κτιρίου, καθώς η παραπάνω απόφαση δεν είναι απόφαση ΓΣ αλλά «παρέας» φοιτητών ενός τμήματος που απαριθμεί τουλάχιστο 1600 φοιτητές.

Κύριε Πρόεδρε,

Επειδή είμαι σίγουρος πως γνωρίζετε πολύ καλά και από τις πρόσφατες διακοπές της λειτουργίας της ΓΣ του τμήματος (2/12/2008, 19/11/2008) πως το Τμήμα δεν μπορεί να λειτουργήσει αναγνωρίζοντας σε κάθε ομάδα φοιτητών[1][1] το δικαίωμα να επιβάλει δια της βίας την θέση της.

Επειδή δεν μας ενημερώσατε εσείς ή κάποιος άλλος για τον λόγο που το κτίριο βρίσκεται κάτω από αυτή την ιδιότυπης μορφής κατάληψη, οι παρακάτω ερωτήσεις απαιτούν άμεση απάντηση:

Ποιος και με ποιες διαδικασίες αποφάσισε και υλοποίησε το κλείσιμο του κτιρίου;

Ποιος και με ποιες αρμοδιότητες επέτρεψε στην «ομάδα» αυτή των φοιτητών να επιβάλει με τον τρόπο αυτό την απόφαση της;

Ποιος και με πιο δικαίωμα έδωσε τα κλειδιά της αίθουσας συνεδριάσεων του Τμήματος στην «ομάδα» των φοιτητών;

Για ποιόν λόγο η Διοίκηση του τμήματος παρατηρεί παθητικά όλα αυτά τα γεγονότα χωρίς να παίρνει ούτε καν θέση;

  

Κύριε Πρύτανη, Κύριοι Αντιπρυτάνεις,

Επειδή είναι πασιφανές πως κανένα Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά και προς όφελος του κοινωνικού συνόλου κάτω από αυτές τις συνθήκες, όπου δηλαδή μια «ομάδα» φοιτητών καταλύοντας κάθε έννοια Δημοκρατίας αλλά και βασικών αρχών του Συντάγματος  επιβάλει δια της βίας τις θέσεις της,

και επειδή εκτιμώ πως η παραπάνω θέση είναι σε αρμονία με το πνεύμα της ανακοίνωσης της Πρυτανικής αρχής, της πρόσφατης απόφαση του συλλόγου ΔΕΠ, αλλά και της κατά καιρούς εκφρασμένης θέσης της Πανεπιστημιακής κοινότητας για τη μη ανοχή της υποβάθμισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας[2][2], παρακαλώ για τις δικές σας ενέργειες προς την κατεύθυνση της διασφάλισης της ομαλής και προς όφελος της πλειοψηφίας των φοιτητών λειτουργίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας του Τμήματος.

Με τιμή

Κλεάνθης Θραμπουλίδης

---

[1] γιατί δεν μπορώ να δεχθώ πως μια συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να έχει αυτή την προνομιακή μεταχείριση

[2] «(…) Οι ανεπάρκειες ωστόσο του Ελληνικού Πανεπιστημίου δεν δικαιολογούν με κανένα τρόπο αυθαιρεσίες από οποιαδήποτε ομάδα διδασκόντων, φοιτητών ή εργαζομένων, η οποία, ακόμη και αν εμφορείται από τις καλύτερες των προθέσεων, ακυρώνει συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα όπως είναι ο διάλογος, το Πανεπιστημιακό Άσυλο, ο σεβασμός των δικαιωμάτων της μειοψηφίας, η σωστή λειτουργία της δημοκρατίας κατά την λήψη συλλογικών αποφάσεων χωρίς άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι τέτοιες πρακτικές δεν προάγουν κανένα από τους σκοπούς του Πανεπιστημίου. Αντίθετα τους καταστρατηγούν, βαθαίνουν το χάσμα ανάμεσα στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη για το ποιος έχει την κύρια ευθύνη ενώ ταυτόχρονα δίνουν ευκαιρίες για να λοιδορηθεί το Δημόσιο Πανεπιστήμιο απαξιώνοντάς το στα μάτια της κοινωνίας. Επίσης δεν μπορούμε να συναινέσουμε στην υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, συμπυκνώνοντάς την σε “ταχύρυθμη” αναπλήρωση (…)»