Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Το παρόν και το μέλλον του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου ... και οι ευθύνες των Πανεπιστημιακών


Σίγουρα μια θετική ενέργεια την ώρα που το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο «νοσεί βαρύτατα». Μια ενέργεια που δεν πρέπει να σταματήσει κάτω από τους χρονικούς περιορισμούς που βάζει ο συγκεκριμένος τρόπος επικοινωνίας, προβληματισμού και διαλόγου.
Επειδή πιστεύω ακράδαντα πως η Πανεπιστημιακή κοινότητα οφείλει, πριν βγει στην κοινωνία με εκδηλώσεις αυτής της μορφής, να κάνει αυτόν τον διάλογο στο εσωτερικό της και επειδή δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να κάνω την ερώτηση μου στα πλαίσια της εκδήλωσης, αλλά κυρίως γιατί η εκδήλωση αυτή πρέπει να αποτελέσει την απαρχή ενός γόνιμου και κυρίως ειλικρινούς διαλόγου, παίρνω την πρωτοβουλία να αποστείλω το μήνυμα αυτό στους εισηγητές της διάλεξης και την Πανεπιστημιακή κοινότητα του Πανεπιστημίου Πατρών.
Δεν θα συμφωνήσω με την εικόνα που προσπάθησε να δώσει ο Πρύτανης του ΑΠΘ κ. Αναστάσιος Μάνθος για την θέση του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου επικαλούμενος έναν αριθμό 35.000 Πανεπιστημίων σε όλον τον πλανήτη. Το γνωρίζουμε όλοι. Το γνωρίζει η Ελληνική κοινωνία. Δεν θα επιχειρηματολογήσω επί αυτού. Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο «νοσεί βαρύτατα» και οι λόγοι είναι πολλοί. Η ευθύνη των Πανεπιστημιακών δασκάλων είναι μεγάλη, η ευθύνη των Διοικήσεων ακόμη μεγαλύτερη. Τα παραδείγματα πολλά. Θα αναφέρω τρία πολύ χαρακτηριστικά, όπου η κύρια ευθύνη είναι των Πανεπιστημιακών, και θα παρακαλέσω για τα σχόλια σας.
Παράδειγμα 1ο: Νεποτισμός.
Θα μπορούσα να ισχυρισθώ πως αποτελεί σε συνδυασμό με την «ενδογαμία» μια από τις σοβαρότερες παθογένειες του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου. Μήνες τώρα κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο ένα κείμενο περιγραφής μιας εξωφρενικής περίπτωσης νεποτισμού. Πριν μερικές μέρες βρήκε τον δρόμο του (ίσως στα πλαίσια του άρθρου του κ. Παρασκευόπουλου) προς τα ΜΜΕ. Ανάλογες, ίσως όχι τόσο τρανταχτές, περιπτώσεις υπάρχουν σε πολλά Ελληνικά Πανεπιστήμια. Η θέση των Πρυτανικών αρχών (σύμφωνα με το δημοσίευμα): «όποιος θέλει να καταγγείλει το οτιδήποτε πρέπει να έχει το θάρρος να το κάνει επωνύμως». Και η ερώτηση προς τους Πρυτάνεις. Είναι αυτός ο μηχανισμός της «επώνυμης καταγγελίας» αρκετός για να διασφαλίσει ένα σοβαρό Πανεπιστήμιο από ανάλογα προβλήματα; Υποθέτω πως σίγουρα, όχι. Τι έκανε η Πανεπιστημιακή κοινότητα (και κύρια οι Διοικήσεις), πριν βγει στην κοινωνία με εκδηλώσεις αυτής της μορφής, για να προστατέψει το Πανεπιστήμιο από ανάλογα φαινόμενα; Τι κάνει σήμερα; Τι προτίθεται να κάνει, πριν είναι πολύ αργά;
Παράδειγμα 2ο: Η εφαρμογή των νόμων.
Σύμφωνα με δημοσίευμα στα Νέα, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρίστος Κίττας εκπροσωπώντας τους Πρυτάνεις αναφέρει: «Κάποια κόμματα μας καλούν να μην εφαρμόσουμε τον νόμο. Κάποια άλλα μας ζητούν να εφαρμόσουμε όλες τις διατάξεις του. Κι έτσι εμείς βρισκόμαστε στη μέση και συνθλιβόμαστε.»
Μπορεί αλήθεια να λειτουργήσει το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο πάνω σε αυτή την λογική;
Θα πρέπει δηλαδή, για να κάνουν την δουλειά τους οι Πρυτάνεις (αλλά και κατ επέκταση οι Πανεπιστημιακοί) να μην υπάρχει κανένα κόμμα που δεν θα εκφράζει με τον ένα η τον άλλο τρόπο την αντίθεση του με έναν Νόμο της Ελληνικής Πολιτείας;
Αυτόν το όρκο δώσαμε ως Πανεπιστημιακοί; Αυτόν το όρκο έδωσαν απέναντι στην Ελληνική Πολιτεία και το Σύνταγμα οι Πρυτάνεις; Να ακούνε τις ανακοινώσεις των κομμάτων (στα πλαίσια του εκάστοτε πολιτικού τους παιχνιδιού) και να αρνούνται τις ευθύνες τους επικαλούμενοι το γεγονός ότι κάποιοι τους καλούν να μην εφαρμόσουν τον Νόμο;
Παράδειγμα 3ο: Δεν είμαι υπέρ των πειθαρχικών μέτρων.
Όλο και πιο συχνά ακούμε το τελευταίο διάστημα την φράση αυτή από Πανεπιστημιακούς. Για τον φοιτητή που επανειλημμένα αντιγράφει, για τον φοιτητή που επανειλημμένα καταστρέφει τη Δημόσια περιουσία, για τον φοιτητή που επανειλημμένα ασκεί βία.
«Δεν είμαι υπέρ των πειθαρχικών μέτρων..»
Όλο και πιο συχνά το επικαλούνται και φυσικά το εφαρμόζουν ο δάσκαλος, ο καθηγητής της Δευτεροβάθμιας, ο καθηγητής Πανεπιστημίου. Τι μήνυμα δίνουν άραγε στον αυριανό Πολίτη;
Μας ενοχλεί πολύ όμως όταν το επικαλούνται και το «εφαρμόζουν» ο υπάλληλος της εφορίας και της Πολεοδομίας (με το αζημίωτο βέβαια) για τους παραβάτες των σχετικών νόμων, ο Διευθυντής της Κλινικής για τον ασυνείδητο γιατρό, ο
Προσωπικά το εκλαμβάνω ως αποποίηση των ευθυνών που η Πολιτεία και η κοινωνία μας έχει αναθέσει.
Με την ελπίδα να αποτελέσει η εκδήλωση αυτή την απαρχή ενός ειλικρινούς διαλόγου που θα βοηθήσει στην καταγραφή των προβλημάτων και την διαμόρφωση αποτελεσματικών προτάσεων αντιμετώπισης τους.
Πηγή

1 σχόλιο:

  1. (…)ένοιωσα κατάπληξη και θλίψη μαζί, αν αποδόθηκαν σωστά οι δηλώσεις του κ. Πρύτανη. Τοσο για τα κόμματα που καλούν τους Πρυτάνεις (…)
    Σχόλια συναδέλφου

    ΑπάντησηΔιαγραφή